greetings from Oslo

Dinsdag moest ik voor het eerst de lunch klaarmaken en dat was uiteraard een mega succes. Tenminste dat vonden mijn collega’s. Woensdag weer werken en ’s avonds naar de sportschool voor mijn uurtje van ontspanning. Deze keer was het een soort van body jam. Ik heb nog nooit zo hard gelachen. Ik versta natuurlijk geen ruk van wat dat vrouwtje zegt, maar ze zei doe me maar gewoon na dan komt alles goed. Dit is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan. Voor de mensen die mij een beetje kennen zijn sporten die ook maar iets te maken hebben met het nadoen van iemand anders in de vorm van dansen een hel voor mij. Ik kan niet zeggen dat ik geen ritme gevoel heb, want dat heb ik toch wel een beetje. Maar ik bak er dus echt helemaal niks van om iemand na te doen, dus jullie raden het al ik had lol in mijn eentje. Gelukkig voor mij bakte het meisje naast mij er ook vrij weinig van, dus was ik niet de enige die compleet voor paal stond. Donderdag weer werken en Vrijdag uiteraard ook. Zaterdag wezen shoppen en ’s avonds helemaal niks gedaan.

Zondag naar het Vigeland Sculpture Park geweest. Het park ligt in de wijk Frogner, ten westen van het centrum. De man van de Anker Studentbolig vertelde mij dat het gemakkelijk te lopen is in ongeveer 20 minuten. Nou echt niet. Of ik moet 6 rondjes hebben gelopen,m aar ik deed er toch echt 45 minuten over, dus terug maar de tram genomen. Maar dit terzijde

De maker van het park heet Gustav Vigeland (vandaar dus de naam, Vigeland Sculpture Park). Het park heeft 212 granieten en bronzen beelden. De twee bekendste beelden zijn de monoliet (obelisk of man en tevens het middelpunt van het park) en een klein beeldje van een stampvoetend jongetje, op de brug in het park. De beelden symboliseren als het ware de kringloop van het menselijk leven. Tenminste zo vertelde de reisleidster dat. Ik mocht namelijk gezellig meelopen met een groep Engelse bejaarden. Die vonden het namelijk ’zielig’ dat ik zo alleen door het park liep, ach daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen, dus ben ik gezellig met deze mensen het park doorgelopen.
Verder is er onderaan de brug de ontwikkeling van een embryo tot een kleuter te zien, terwijl rondom de monoliet alle levensstadia van de mens te zien zijn. Op de monoliet zelf staan op elkaar klimmende menselijke figuren afgebeeld. Deze mensen proberen naar de hemel te kruipen werd verteld (ook goed ik vond het meer op iets anders lijken, maar dat is mijn mening)
Achter de monoliet, aan het einde van het park, bevindt zich een bronzen sculptuur, de ‘cirkel van het leven‘.
Tsjaa wat moet ik er zelf van zeggen. Ik denk zelf dat meneer Vigeland een soort van seksueel gefrustreerd was en toen heeft besloten om dit park in mekaar te zetten. Het kan ook zo zijn dat hij niet zeker wist wat zijn seksuele geaardheid was. Het park bestaat uit allemaal beelden van mensen die op mekaar, in mekaar en onder mekaar liggen. Ik weet het niet zeker maar ik vond het er maar raar uitzien. Het was in ieder geval erg komisch om te zien en al helemaal hoe kuddes chinezen en japanners gewapend met hun fototoestel en videocamera van elk beeld een kiekje of een opname maakten. Volgens mij maken deze mensen zoveel foto’s, maar beseffen ze eigenlijk niet waar ze zijn. Als ze thuis komen hebben 3000000 foto’s, maar waar ze nu eigenlijk geweest zijn, volgens mij hebben ze aar geen idee v an.
Aan het einde van mijn tocht kwam ik nog een NL man tegen bij de wafel kraam. Dus daar even mee gekletst en die heeft me nog een aantal tips gegeven waar ik zeker nog naartoe moet gaan in Oslo, nou dat gaan we dan ok zeker doen.

Maandag weer gewerkt en vandaag uiteraard ook en vandaag heb ik ervoor gezorgd dat Haman een niewe klant heeft. hahaha heel erg goed vind ik zelf

Het was niet echt een heel spannend verhaal, maar ach je maakt niet elke dag iets leuks mee.

Nou tot volgende week voor weer een update van mijn spannende avonturen :p

KYSSE

Renee