Raleighvallen, feesten en afscheidnemen

Zoals jullie weten waren de laatste 2,5 weken erg druk in huize Prinsessen. Er waren namelijk 4 vrienden over vanuit Nederland. Dus met zijn 11en slapen op de Prinsessestraat, jullie raden het al, dit was zeker een dolle boel.

Samen met Anne, Franka, Meral en Nadine heb ik een vette trip gemaakt naar het binnenland. We zijn 4 dagen naar de Raleighvallen geweest.

Het grote avontuur begon al vroeg, we werden namelijk al om half 7 thuis opgehaald. Samen met nog 2 andere jongens, de gids en onze chauffeur begon de lange tocht van 6 uur naar Witagron. Onderweg was het vuiteraard weer hobbelen geblazen, want de wegen zijn nog steeds super slecht. Aangekomen in Witagron moest er nog 2 uur gevaren worden met de korjaal. Eenmaal aangekomen op Raleighvallen hebben we wat gerust en een beetje rondgekeken, toen de rest van de groep ontmoet en heel lekker avond gegeten. Hierna hebben we wat gechilld en zijn vroeg gaan slapen, want we waren nog moe van de vorige dag en het vroege opstaan.

Tijdens dag 2 stond een wandeling van 8 kilometer door de jungle en het beklimmen van de Voltzberg op het programma. Jullie denken 8 kilometer wandelen dat is peanuts, nou helaas is dit niet zo, het was echt zwaar afzien, maar zeker de moeite waard. We hebben hen ongeveer 3 uur door het bos gelopen toen we aankwamen bij de Voltzberg. Samen met Willy onze gids stonden we naar deze enorme rotsblok te kijken en zeiden tegen mekaar; dit gaat nooi van zijn leven lukken, waarop stoere Willy zei; natuurlijk wel en inderdaad ongeveer 3 kwartier later stonden we bovenop de Voltzberg te kijken naar alleen maar uitgestrekte brocolie velden (lees jungle). Na ongeveer 60000 foto's te hebben genomen begonnen we aan de terugweg. Weer 3 slopende uren lopen door het bos om uiteindelijk een welverdiende duik te nemen bij een prachtige waterval. Hierna terug naar het kamp gegaan en weer lekker gegeten. 's Avonds hebben we weer gechilld en met de groep op de rotsen gelegen om naar de sterren te kijken.

De volgende dag was het weer vroeg opstaan, want de volgende tocht was alweer gepland. We gingen naar de moedervallen een serie watervallen die horen bij de Raleighvallen. Deze tocht was gelukkig niet zo lang als die van de dag ervoor. Tijdens het lopen vertelde de gids ook allerlei dingen over het bos, waar je dit van kan gebruiken en welke plant je kan drinken als je buikpijn hebt, etc. Hierna kwamen we bij de moedervallen, na weer 60000 foto's te hebben genomen en te hebben gerust gingen we weer tergu naar het kamp. In de middag waren we vrij en hebben we goed ons kleurtje bijgewerkt. 's Avonds hebben we muziek geluisterd en lekkere caprihina's gedronken.

Op de laatste dag hebben we weer wat gerust en opgeruimd. In de middag was het alweer tijd om terug te keren naar Paramaribo en dit moest natuurlijk in stijl, dus we zijn met z'n allen met het vliegtuigje terug naar de stad gevlogen. Dit was echt heel tof. We zaten in een vliegtuigje voor 15 personen en vlogen echt in de wolken. Op het moment dat het vliegtuig aankwam begon het heel hard te regenen en dit betekend heel veel turbulentie. En dit is niet zo als in een normaal vliegtuig dat je er vrijwel gen last van hebt. In zo'n kelin vliegtuigje wordt je echt door mekaar geschud en je werd er echt heel misselijk van.

Het was dus echt een supertrip. We hebben zoveel mooie planten en dieren gezien. Ook heel veel enge dieren zoals een vogelspin, piranha's en een slang, maar ook vlinders, aapjes en hagedissen. Kortom, het was zeker de moeite waard als laatste trip naar het binnenland.

Die vrijdagavond hadden we en barbeque bij onze leraar thuis en daarna zijn we nog even de stad ingegaan om iets te drinken met onze vrienden van Raleigvallen.

Verder hebben we weer de nodige feestjes bezocht en onze gasten het echte Surinaamse feesten laten zien. Iedereen is lekker aan het dansen en drinken. Gezellig met mensen kletsen, het is hier echt zo fantastisch. Uiteraard hebben we het voetbalteam van Linco weer goed aangevuurd, deze paar keren waren we wel met heel erg veel Bakra's en dit vonmd het publiek ook erg vermakelijk, dus er weren ook allemaal dingen naar ons geroepen (uiteraard in Sranan Tongo, dus geen idee wat ze zeiden)

Vorige week maandag zijn we met zijn allen nog een dagje naar colakreek geweest, helaas was het niet echt mooi weer, dus het was deze keer geen 100% zon.

Afgelopen vrijdag hadden we onze afscheidsbarbeque. Kok Ruud had voor iedereen lekker eten gemaakt (uiteraard met hulp van alle Prinsessen). Het was een zeer geslaagde en super gezellige avond met lekker veel eten, drinken en muziek. Er waren rond de 50 van onze Nederlandse en Surinaamse vrienden gekomen. Het was een super mooi afscheidsfeest.

Afglopen zaterdag ging is Ansje als vertrokken, omdat zij met KLM vliegt moest ze een dag eerder weg. De volgende dag gingen Franka, Jeroen, Nadine, Paulien en Bram weg. Het afscheid was heftig. Vooral voor Shaief en Franka, ik moest ook even slikken toen ik die 2 samen zag, sjeetje zeg.

En nu zijn we nog maar met zijn 3tjes. De nieuwe bewoners zijn allemaal gearriveerd en ze zijn allemaal reuze aardgi, maar ik mis de andere Prinsessen toch wel. Iedereen is nog een beetje depri ook al onze Surinaamse vrienden. Maar we maken er nog steeds een feestje van en het is nog steeds erg gezellig.

Mijn laatste 2 weken zijn ingegaan en ik ben hard aan het scriptieen, verder doen we nog steeds veel leuke dingen, zoals uitgaan, pokeren en pesten en ezelen. We hebben het de benedenburen geleerd en het was meteen een dolle boel. Verder staat er 30 juni een goed feestje op de planning dus daar kijken we allemaal erg naar uit.

Tot zover de update vanuit zonnig Paramaribo. Ik spreek jullie snel weer


Biggi Brassa uit Switi Sranan