Saying goodbye to Oslo

de laatste 3 weken zijn echt te snel gegaan. Ik heb heel veel leuke dingen gedaan en alles gezien wat ik nog niet had gezien. Samen met Rick en Kelly de sneeuw op de berg bezocht. Was echt super tof. Er ligt daar een baan die was aangelegd als langlauf parcours voor de olympische winterspelen van 1994. Nu is de baan open voor publiek en kan je er slees huren. Helemaal tof was dat, ik zit alleen nu nog onder de blauwe plekken. Verder met het werk naar de Noorse vakantie beurs geweest en een aantal hotels bezocht voor inspectie. Erg interessant om mee te maken.

Na de laatste traantjes te hebben weggepinkt was het gister dan toch echt tijd om afscheid te nemen van mijn stage. Na het werk was het tijd voor mijn afscheidsfeestje. Trude had taart gemaakt en ik samen met collega Stephanie wafels en pannenkoeken. Franck had bier en wijn meegenomen en het feest kon beginnen. Ik heb allemaal leuke cadeautjes gehad en na mijn afscheid op het werk zijn we uit eten geweest en daarna op stap. De laatste keer op stap in Oslo. Daarna echt afscheid genomen van mijn collega’s, vriendjes en vriendinnetjes. En nu zit ik op mijn kamertje achter mijn laptopje met mixed feelings dit verhaaltje te typen. Aan de ene kant wel tof dat ik terug naar huis ga en iedereen weer ga zien. Aan de andere kant zou ik er zo nog 5 maanden aan vast kunnen plakken.

De laatste TROIKA repen zijn opgegeten, de koffer is ingepakt. Het is tijd om naar huis te gaan, tijd om afscheid te nemen van het mooie Oslo, van de zwaar relaxte mensen en van alle mooie dingen die ik hier heb meegemaakt. 5 maanden is Oslo mijn thuis geweest. Mijn kamertje ziet er op dit moment leeg en saai uit nu al mijn spullen en herinneringen aan Oslo in mijn veel te vol gepakte koffer zitten. Mijn kamertje op de Ankerstudentbolig, waar ik met nog zo’n 600 andere studenten en nog meer asielzoekers woonde. Waar ik elke dag mijn eigen ontbijtjes en avondeten moest maken. Waar ik in het weekend mijn wasjes draaide en mijn post bij mekaar zocht. De Ankerstudentbolig waar iedereen gedag tegen je zegt als je voorbij loopt. Waar het brandalarm zo’n 2 keer per maand afgaat. Mijn stageplekje met mijn eigen bureautje en computertje waar ik me vanaf dag 1 gelijk thuis voelde. Waar ik veel heb gelachen met mijn collega’s, veel leuke gesprekken had, ons samen irriteerden aan vooral de Russen die totaal niet goed zijn in Engels en waar ik uiteraard ook heel veel heb geleerd. Het kantoor waar ik zeker nog vaak aan terug zal denken.
Alle mensen die ik heb leren kennen, de mensen waar ik mee op stap ging, een filmpje mee ging kijken en uit eten ben geweest.
De stad Oslo waar ik uren over straat kon lopen om te kijken naar alle prachtige gebouwen. De warenhuizen die ik allemaal heb bezocht en waar je uren kon kijken naar alle mooie versieringen en uiteraard de leuke winkeltjes.
De stad Oslo dat een heel erg speciaal plekje in mijn hart heeft veroverd.

Ik besef het nog niet echt, maar het gewone leven in Nederland staat alweer te voor de deur. Het enige wat ik weet is dat ik terug kijk op een super tijd hier in Oslo waar ik nog vaak aan terug zal denken. En ik zal zeker nog vaak terug komen.

Tot snel in Nederland
Ha det bra voor de laatste keer

Kysse Renee